Michelin
Twee zeer bekende Auvergnats zijn de gebroeders André (1853-1931) en Edouard Michelin (1859-1940), uitvinders van de banden Michelin. Het hoofdkantoor is nog altijd gevestigd in Clermont-Ferrand, de hoofdstad van de Auvergne. Michelin produceert ook zeer bekende wegenkaarten en geeft sinds 1900 reisgidsen uit, in de eerste plaats van Frankrijk, maar op den duur van het grootste deel van Europa en zelfs landen daarbuiten. De kaarten en gidsen dienden oorspronkelijk voor de promotie van de Michelin-banden. Ze moesten het autotoerisme aanmoedigen, wat weer gunstig was voor de verkoop van banden (ze zijn nog altijd in de eerste plaats bedoeld voor automobilisten). Al snel werd de redactie van de kaarten en gidsen volledig onafhankelijk van de handel in banden.
Michelin begon in 1900 met het uitgeven van gidsen om chauffeurs te wijzen op restaurants en hotels in Frankrijk. Deze gidsen waren alle kosteloos. Rond 1926 introduceerde men dan de gids met de eerste ster voor restaurants. Later in de jaren dertig werden de tweede en derde ster toegevoegd.
De jaarlijks verschijnende Michelingids van bevat een selectie van hotels en restaurants. De hotels en restaurants zijn qua comfort en inrichting geklasseerd met huisjes (voor de hotels) en bestekjes (voor de restaurants), van één huisje/bestekje voor eenvoudige gelegenheden tot vijf voor de absolute luxeklasse. Die indeling staat echter los van de toekenning van Michelinsterren, want die hebben voornamelijk met de kwaliteit van het eten en de daarbij behorende bediening te maken.
Michelin laat circa veertigduizend restaurants in Europa keuren door zeventig inspecteurs die de hotels en restaurants anoniem bezoeken. Bij het verschijnen van de jaarlijkse gids is er altijd aandacht in de pers voor de toekenning van sterren. Het verkrijgen van een nieuwe ster wordt voor veel restauranthouders als een bewijs van waardering beschouwd en kan het zakencijfer van het restaurant flink omhoog drijven, hoewel dit lang niet altijd het geval is. Omgekeerd kan het verlies van een ster een ramp zijn voor de reputatie van het restaurant. Daarom wordt wel eens gezegd dat het een grotere uitdaging is om Michelinsterren te houden dan er een te krijgen.
De kwaliteit wordt in de gids als volgt beschreven:
Eén ster - Een uitstekende keuken in zijn categorie (Une très bonne table dans sa catégorie).
- Twee sterren
- Een verfijnde keuken die een omweg waard is (Table excellente, mérite un détour).
- Drie sterren
- Een uitzonderlijke keuken die een reis waard is (Une des meilleures tables, vaut le voyage).
Behalve de sterren zijn er ook kwaliteitsklassen voor de restaurants die de ster niet halen.
De "Bib Gourmand": sommige restaurants in de rode gids krijgen ook een "Bib Gourmand" als vermelding. Dit geeft aan dat het restaurant een voordelige en goede maaltijd serveert. Restaurants kunnen geen Bib Gourmand en ster tegelijk hebben. Een "Bib gourmand" wordt door sommigen ook wel beschouwd als een halve Michelinster. Sinds enige jaren worden er afzonderlijke Rode gidsen uitgebracht met alleen de bib gourmand-restaurants, zoals voor Parijs of voor de Benelux.
